Daar stond ik dan met mijn spaghetti benen....
Toen ik een tijd geleden op grote hoogte de glazen/doorzichtige vloer (10 jaar geleden) van de 553 meter hoge CN tower in Toronto besteeg samen met mijn hoogtevrees, weet ik nog goed dat ik:
-eigenlijk niet wilde, het was een enorme uitdaging.
-ik spaghetti benen had
-mijn vriendin mij bleef aanmoedigen (super belangrijk)
-de tweede poging 20 minuten later nog verder en makkelijker de vloer op ging (gewoon doen en niet teveel naar beneden kijken..:)
Deze stap was weer een eerste stap voor mijzelf om mijn hoogtevrees verder aan te pakken.. Dit pakte ik later in 2015 op..Hier zal ik nog een post aan wijden binnenkort. (tandemsprong boven Texel)
Mensen die ik spreek over angsten en die stappen hebben gezet, spreken vaak over dat ze toch een groeistap hebben bereikt hoe oncomfortabel het ook was dat moment of de eerste keren voordat ze het beheerste/durfde en zelfs comfortabel mee raakte. Het begin allemaal met het beslissen en werkelijk doen van je eerste stap(je)!
Maar er zijn natuurlijk veel kleinere voorbeelden voor mij en voor jou te bedenken... Welke uitdagingen loop jij mee/tegen aan of twijfel je om aan te pakken?!
Ik denk graag een keer vrijblijvend met je mee om toch in die (oncomfortabele) actiestand te komen en vrijheid en ontspanning voor jezelf te creëren!
Maakt mij niet uit wat! Leuk als je jouw reactie/associaties deelt in de comments! Let's go en grow!
#uitdaging #challengemindset #aanpakken #coaching
Daar stond ik dan met mijn spaghetti benen...
